Hanneke en Nienke
De 21-jarige Hanneke Tuinenburg is tweedejaars oefentherapie Caesar. 10 mei wordt haar dochtertje Nienke Jane twee jaar.
‘Ik was achttien jaar toen ik zwanger raakte. Ik kende mijn toenmalige vriend pas twee maanden en hij was niet echt gelukkig met mijn keuze om het kind te houden. Hij maakte het uit en ik stopte met mijn opleiding aan de dansacademie in Tilburg en
ging weer bij mijn ouders in Den Haag wonen. Inmiddels woon ik samen met een vriendin en Nienke in een appartementje en heb ik een nieuwe vriend. Ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing, ik vind Nienke het liefste kindje van de hele wereld. Ze is heel vrolijk en sociaal en lekker eigenwijs. Ze wordt ook steeds ondernemender, ze doet alles na. Als ik mijn vriend Matthijs een kus op zijn mond geef, komt zij ook een kusje geven. We hebben een hele hechte band en ze lijkt veel op mij.
Ik ben christelijk opgevoed maar tijdens mijn zwangerschap heb ik God losgelaten. Pas na de geboorte ben ik weer sterker gaan geloven. Veel van mijn vriendinnen uit Den Haag begrepen uiteindelijk niet dat ik vrijdagavond niet meer uit wilde, maar dat ik liever op zaterdagochtend met Nienke naar de speeltuin ging. Of dat ik niet meer zomaar spontaan een weekendje weg kan, of wil. Jammer genoeg zie ik ze nu niet meer, maar ze hebben me in het begin wel heel erg geholpen. Ik heb een nieuwe vriendenkring opgebouwd binnen de kerkgemeenschap waar ik heel veel aan heb. Ook Matthijs is heel behulpzaam, hij wil echt een vader zijn voor Nienke. Hij is heel lief en leuk met haar en hij is misschien wel meer een vader dan haar echte vader. Die ziet ze nu een keer in de week. Ik sta dan wel niet achter zijn normen en waarden, maar ik vind het wel belangrijk dat ze contact houdt met haar vader. Verder gaat ze twee dagen in de week naar de opvang en mijn moeder past ook regelmatig op. Zo heb ik genoeg tijd voor school. Gelukkig is de opleiding heel flexibel, en hoef ik nooit fulltime naar school. Ik heb leuke klasgenoten en goede begeleiding en het is de enige opleiding die ik in plaats van de dansacademie wilde doen, dus ik heb het er wel voor over om heen en weer naar Utrecht te reizen. Over twee jaar ben ik klaar en dan gaat Nienke naar school. Ik en Matthijs willen dan waarschijnlijk gaan trouwen en ik wil graag als oefentherapeute aan de slag in de danswereld. Mijn leven is heel erg veranderd, de afgelopen jaren maar alleen in positieve zin.’
[FOTOBIJSCHRIFT:] Hanneke en Nienke. ‘Tijdens mijn zwangerschap heb ik God even losgelaten.’
Maike en Julie
De 22-jarige Maike van Oyen (eerstejaars communicatiemanagement) heeft een turbulente tijd achter de rug. Toen ze er twee jaar geleden achter kwam dat ze zwanger was van haar scharrel, de lokale barman, kon ze het niet geloven.
‘Na drie zwangerschapstesten met een positieve uitslag was ik nog steeds niet zeker. Daarna kreeg ik nog twee keer heftige bloedingen dus ik dacht niet dat het er nog zou zitten. Maar na zeven weken heb ik een echo laten maken, en ik was stomverbaasd dat er echt iets groeide. Toen dacht ik: het is al zo bijzonder dat ik zwanger ben en dat het twee ‘miskramen’ heeft overleefd… als ik het nu weghaal krijg ik eeuwig spijt. En toen moest ik het de barman, Jurrit, vertellen. Hij was er niet al te blij mee. In de eerste instantie riep hij dat ik zijn leven verpest had. Toen heb ik hem voor de keuze gesteld: of je erkent het niet en loopt weg, of we gaan samen kijken of we er wat van kunnen maken. Na een tijdje draaide hij bij en vlak voor de geboorte kregen we de sleutel van ons appartement. Helaas verliep de bevalling niet al te soepel, onze dochter Julie was te licht en ze moest gereanimeerd worden en mijn placenta liet niet los waardoor ik geopereerd moest worden. Julie mocht gelukkig snel naar huis, maar ik heb nog drie maanden last gehad van een ontsteking. In Julie’s eerste levensjaar ben ik thuis gebleven en heeft Jurrit fulltime gewerkt. Ik ben door Julie met andere ogen naar de wereld gaan kijken, ik realiseerde me dat moeder zijn bijzonder is en dat elke beslissing ook consequenties voor haar heeft. Daarom ben ik ook weer gaan studeren, zodat ik later een
leuke baan kan krijgen en genoeg geld heb om mijn dochter te geven wat ze nodig heeft. Verder is Julie een ontzettend vrolijk, eigenwijs, avontuurlijk kind, dat gek op dieren is. En ze lijkt heel erg op haar vader, die, als hij tijd heeft, een echte supervader is. Vanaf september vorig jaar is Julie heel ziek geweest, tot een maand geleden. Ze kwam niet meer aan, had koorts, ze huilde heel veel, was lusteloos en had veel pijn. De artsen hebben tot op heden niet kunnen ontdekken wat ze heeft. Ze hebben haar wel aan haar neus en oren geopereerd, sindsdien knapt ze weer op. Maar ik houd mijn hart vast, ik ben zo bang dat ze weer terugvalt. Ik durf maar heel voorzichtig positief te denken. Ik en Jurrit hebben een stormperiode achter de rug, we moeten de balans weer vinden. Moeder zijn en ook nog fulltime studeren en daarbij werken is heel zwaar, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben.’
[Fotobijschrift:] Maike en Julie. ‘Mijn vriend riep in eerste instantie dat ik zijn leven had verpest.’
[kader]
Moeder worden tijdens je studententijd?
Sinds de uitkomst van het rapport van Volksgezondheid begin maart over laat ouderschap, woedt de discussie over het stimuleren van zwangerschappen onder studenten.
De raad voor Volksgezondheid vindt dat vrouwen jonger aan kinderen moeten beginnen. De gemiddelde leeftijd waarop vrouwen nu hun eerste kind krijgen is 29,4 jaar en dat was dertig jaar geleden zes jaar jonger. Terwijl oudere vrouwen die zwanger raken meer kans lopen op een miskraam of een gehandicapt kind. Veel vrouwen willen eerst carrière maken voordat ze aan kinderen beginnen. Het ministerie heeft aangegeven, naar aanleiding van het rapport, het voor studenten makkelijker te willen maken om tijdens hun studie al aan kinderen te beginnen. Meer deeltijd banen voor mannen, betaald ouderschapsverlof en kinderopvang in studentenhuisvesting moeten het ook voor studentes aantrekkelijk maken om aan de baby te beginnen.
Maike van Oyen is sceptisch: ‘Dat klinkt allemaal leuk en aardig, maar zo ben je er nog lang niet. Geld is eigenlijk het grootste probleem, het bekostigen van je studie, kind, onderkomen en dagelijks leven kost handenvol geld. Je kunt met je kind ook niet in een studentenhuis gaan wonen, dus een goedkope kamer is er niet bij. En de overheid gaat er maar van uit dat je ouders wel een handje meehelpen, maar dat is ook geen gegeven feit.’
Ook de oprichtster van stichting Studerende Moeders, Anemieke de Jong, geeft in een persbericht aan het een goed initiatief te vinden maar noemt zwangerschap onder studenten stimuleren ‘onrealistisch en voorbarig’. Zij bekritiseert het rapport op onzorgvuldigheid en vraagt de politiek om naar alle knelpunten te kijken en om ook vanuit het onderwijs meer maatregelen te treffen.
Margriet Andriessen van het decanaat bij de faculteit Maatschappij en Recht vindt dat het plan van Volksgezondheid een ‘prima gedachte’ bevat, maar aan enorm veel voorwaarden moet voldoen. ‘Er moet in de eerste plaats voor kinderopvang gezorgd worden, het liefst vanuit de onderwijsinstelling. Daarnaast moet er ook gedacht worden aan de belemmering van de carrière die het de student oplevert.’
Op de Hogeschool Utrecht is een steunfonds waar zwangere studentes aanspraak op kunnen maken. Het steunfonds vergoedt het bedrag aan studiefinanciering dat je misloopt door studievertraging tijdens de zwangerschap. Een centrale regeling voor studerende moeders en vaders is er niet. Wel is er begeleiding vanuit de decanaten. Voor meer informatie, kijk op sharepoint.
