Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU (en zit nu een half jaar in het buitenland). Hij schrijft columns voor Trajectum.
Dit semester heb ik ervoor gekozen een cursus acteren te volgen. Vooral omdat ik hoop dat het leren van teksten me van pas zal komen als journalist. Maar mán wat is het lastig.
Zo moesten we een monoloog voorbereiden. Niks mis mee, best logisch zelfs in het acteervak. Het enige probleem is: ik miste de deadline. Ik moest dus ter plekke mijn monoloog bedenken die ik ga performen over twee weken. En het enige wat door mijn hersenpan schoot was ‘Shakespeare‘.
Dus roep ik volmondig uit: ‘Ik doe Shakespeare!’
Waarop mijn docent (niet onder de indruk) reageert: ‘Welk stuk dan?’
Waarna mijn brein overuren maakt en stottert: ‘Mac…? Mac…?’
De docent roept uit ‘MACBETH!’ Waarna ik zacht antwoord: ‘Ja…’
Hij waarschuwt mij: ‘Dat is best een pittig stuk weet je het zeker? Dus ik bluf en zeg: ‘Ja dat lukt mij natuurlijk wel!’
Nu (twee weken later) ben ik oud en vertrouwd te laat begonnen met leren (gelukkig heb ik Red Bull). Na me eens te hebben verdiept in het stuk, vind ik Macbeth best een mooi verhaal. (Gelukkig is het verfilmd, want het is een lang script.) De monoloog in kwestie is:
Is this a dagger which I see before me, (Is dit een dolk die ik voor me zie?)
The handle toward my hand? (De handgreep naar mijn hand gericht?
Come, let me clutch thee. (Kom, laat mij u grijpen.)
I have thee not, and yet I see thee still. (Ik heb u niet, en toch zie ik u nog steeds.)
Art thou not, fatal vision, sensible (Zijt gij niet, dodelijk visioen, vatbaar voor)
To feeling as to sight? or art thou but (gevoel of zicht? Of zijt gij maar)
A dagger of the mind, a false creation, (een dolk van de geest, een valse creatie)
Proceeding from the heat-oppressed brain?’ (van mijn koortsig brein?)
Maar dan de volledige versie natuurlijk. Zoals je ziet, lezer, is dit Schots. Met een specifiek ritme in de structuur van de monoloog. En redelijk ingewikkelde woorden. Dit alles betekent dat ik weer een goede oude all-nighter te pakken heb.
En mezelf nu afvraag waarom ik Shakespeare riep.
