De organisatie HU is in ontwikkeling, zo las ik in de nota “Organisatie in ontwikkeling” van de HU. Nu weten alle HU-ers dat al lang natuurlijk. “In ontwikkeling” is toch zeker één van de vele zekerheden die de HU biedt. Het is voor mij zelfs een belangrijke reden om een HU-er te zijn.
’t Is voor mij dan ook zowel simpel als logisch om de relatie te leggen tussen “in ontwikkeling zijn” of niet “in ontwikkeling zijn” en “to be or not to be”.Een andere relatie is minstens even causaal. “In ontwikkeling zijn” kan alleen in relatie tot een ander of anderen. Als je jezelf lekker in je eentje met jezelf aan het ontwikkelen bent, dan maak je het wel erg ingewikkeld. Je ontwikkelt je dan niet echt, hooguit inwikkel je jezelf, geen ontwikkelen, maar inwikkelen dus. Dat “inwikkelen” kennen we allemaal.
De collega die het heeft over “mijn module” of “mijn college” is misschien ooit dat inwikkelpad ingeslagen. En een mooi bedachte, mooi gemaakte maar weinig realistische nota van een beleidsmaker, zou ook weleens gezien kunnen worden als het resultaat van de laboratoriumproductie “inwikkelen”. In zo’n product kun je dan vaak veel bezittelijk voornaamwoorden lezen.“Mijn” module, “mijn” nota, “mijn” beleid, “mijn” idee, “mijn” project, kunnen allemaal voorbeelden zijn van inwikkelen. Afblijven! is dan de essentie van de boodschap. Afblijven, niks ontwikkelen, dat doe ik zelf!Een collega met wie ik dit besprak zei: “Je ziet dat verkeerd: het woord ‘mijn’ wordt niet bedoeld als bezittelijk voornaamwoord, maar als beschermend voornaamwoord. De eigenaar wil eerder beschermen dat bezitten”.
Tja, zo kun je dat natuurlijk ook zien… Gelukkig staan er in de nota “Organisatie in ontwikkeling” geen van dergelijke bezittelijk of beschermende voornaamwoorden. Het gaat vooral over “wij” en “ons”. Mooi. Wel vreemd is dat ik onlangs verschillende HU-ers sprak, waaronder managers en zelfs een directeur, die nog nooit van de nota gehoord hadden…. misschien toch ergens iets inwikkeld?
