Yara (21) studeert Journalistiek aan de HU. Ze schrijft columns voor Trajectum.
Ik maak helaas onderdeel uit van de generatie van die het woord ‘cringe‘ een bijvoeglijk naamwoord heeft gemaakt. Voor de boomers onder ons: als iets cringe is, is het gênant, beschamend en tenenkrommend. Al met al dus iets wat je te allen tijde wilt voorkomen.
Het doet mij denken aan de middelbare school. In die tijd ging ik elke dag (zeker als meisje) naar huis met een nieuwe onzekerheid. Dagelijks ontdekte ik nieuwe dingen waar anderen zich voor schamen, en ik vervolgens ook. Zo leerde ik destijds wat hipdips zijn. En dat je een thigh gap moet hebben om een bikini te kunnen dragen.
Wij zijn iets verder gekomen: tegenwoordig is mijn uiterlijk niet beschamend, maar wat ik doe.
Deels snap ik het. Bestellen wanneer het niet je beurt is in een restaurant – cringe. Iets uitleggen aan iemand die er meer van weet – ook cringe. Of iets wat mij net gebeurde: niet op tijd aan de hendel trekken in de trein, waardoor de tussendeuren tegen je dichtgaan. Cringe én pijnlijk.
Maar onze generatie is ook een ster in doorslaan. Het minste en geringste is tegenwoordig al cringe, en ik kan het niet meer bijhouden.
Zo ontdekte ik laatst door een vriend dat een LinkedIn-post plaatsen tot het lijstje toebehoort. Maakt dus niet uit wat voor post. Net zoals té goed zijn in minigolf, of juist heel slecht. Want: ‘Welke sukkel is dat nou?’ lachte mijn vrienden. Discodip op je ijsje nemen als volwassene is spijtig genoeg ook een no-go, maakte een huisgenoot duidelijk.En ook het niet direct horen als je nummer wordt omgeroepen in de McDonald’s, vond een vriendin tenenkrommend.
Ik probeer me er niet te veel van aan te trekken. Dat vind ik met mijn iets verder geëvalueerde brein nu makkelijker dan op de middelbare school. Maar soms bezwijk ik en eet ik mijn ijsje zonder vrolijke dip.
Vandaag doe ik wederom een poging om alles te ownen. Ik doe straks gewoon smeerkaas op mijn boterham, maak een sudoku in de trein en zal ondertussen Disney-liedjes luisteren. Deze column is mijn start. Want laten we eerlijk zijn, een column schrijven over het woord cringe? Dat is het cringste wat je kunt doen.
