Het is als bij Hyde Park Corner in Londen. Als de spreker op z’n plastic krat staand geen gehoor krijgt, stapt-ie naar beneden. Als een stand-up comedian de kaken van z’n toehoorders niet van elkaar krijgt, zakt zijn animo om door te gaan. Zo’n gevoel heb ik ook de laatste dagen. Voor wie schrijf ik elke dag een blog? Het is nu geworden bijna elke dag, want de afgelopen maand zijn er wat dagen tussenuit gevallen. Hoewel ik de 300 nader is het aantal reacties op twee handen te tellen.
Dat de lust om te schrijven mindert, komt ook omdat mijn oudste dochter mijn afscheidsboekje, Penseelstreken, met daarin mijn eerste honderd blogs, doorlas en zei: “Mwa”. Ze stond in ieder geval niet van trots te glimmen. En erkenning van je familie en vrienden blijft toch altijd de sterkste drijfveer.
Terwijl ik na lang zeuren en lobbyen eindelijk mijn HU-account terug heb en dus voor het eerst het Gispen-verslag kan lezen, waar ik op wil reageren. Maar voor wie? Laat ik me aansluiten bij mede blogger Piet Janssen, die erg positief was over het rapport. Piet kan je trouwens nog volgen op HU.nl on Yammer. En ik kan ’t toch niet laten, dus er zullen nog wel blogs volgen.
