Onze columniste Noah Moeys is terug van haar stage in het Amazonegebied. Ze heeft de draad weer opgepikt en vervolgt haar columns vanuit haar studentenkamer in het IBB, Utrechts bekende studentencomplex aan de Ina Boudier-Bakkerlaan. Broer Daan wijzigt zijn examenreisplannen: in plaats van een vakantie in Kroatië kocht hij met vrienden een zeilboot.
Eindexamen zou hij dit jaar doen. Met vier 5’en stond hij er belabberd voor, maar in tegenstelling tot mijn ouders was hij positief.
Voor de tweede keer deze maand is mijn jongste broer Daan in zijn nopjes. De eerste keer was toen hij dacht dat minister Slob alle eindexamenkandidaten sowieso een diploma zou geven. Dat was al in een aantal andere landen gebeurd, die centrale examens konden met het virus echt niet volgens hem, en iedereen laten zakken was ook een no-go. Met het gezin waren we al voorzichtig een minifeestje aan het plannen: wordt het champagne of cava voor die jongen, en wat voor taart zullen we bakken?
Toen op 24 maart bekend werd dat het eindcijfer op basis van de schoolexamens bepaald zou worden, baalde Daan als een stekker. Hij stond een 4.6, een 5.4 en twee 5.1’en. Goed is anders, dat weet hij zelf ook wel. Maar de eindeloze aanmoedigingen van mijn ouders bleken toch niets te hebben geholpen.
Een paar weken lang na de uitspraak van Slob bleef het onduidelijk: wat wordt de slaag-zakregeling? Hoe veel herkansingen krijgt hij? Is er nog een piepklein beetje hoop om deze zomer de vlag uit te kunnen hangen?
In plaats van tijdens deze weken onzekerheid keihard te leren, besluit Daan dat het een mooi moment is om zijn examenreisplannen te wijzigen. Met zijn vriendengroep had hij een villa gehuurd op een eiland in Kroatië, genaamd Braç. Ze spraken het vanzelfsprekend uit als ‘brak’ en zouden er uiteraard uitbrakken. Wegens jeweetwelwat ging het allemaal niet door en dus bedacht hij met twee vrienden wat anders. Ze kochten een zeilboot. ‘Daar kunnen we wél bier drinken’, aldus de bijna-achttienjarige.
‘Pap, wat doe je met een schroef als hij uit de boot steekt?’ klinkt het deze ochtend aan het paasontbijt. Mijn ouders wisselen de zoveelste bezorgde blik uit. Daan heeft nul verstand van klussen. Hij op een boot, met twee van zulke pubervrienden. Dat wordt natuurlijk niks, zie ik mijn ouders denken. En wellicht hebben ze gelijk, we zullen het zien. Toch vind ik het een creatieve oplossing voor het redden van een examenreis die in het water is gevallen. De bieropener voor aan boord is al gekocht en de boot noemen ze, je raadt het al, Braç. Dat hij volgende week zijn eerste herkansing heeft, is even niet belangrijk.
