Enkele opmerkingen die Lennart Booij maakte in een interview dat hij had met Gijs Groenteman in Het Parool van 8 juni, spraken mij aan. Hij had het over de PvdA, waar hij nog steeds lid van is, maar niet meer op had gestemd. “Iedereen houdt elkaar vast, maar stuurt elkaar ook een bepaalde kant op. Dat maakt zo’n omgeving dwingend en niet zo vrij. Terwijl ik die vrijheid heel erg koester: om kritisch te zijn, om nee te zeggen, of af te wijken.”
Lennart Booij was lid van het campagneteam van Wim Kok en samen met Erik van Bruggen kandidaat-voorzitter van de PvdA, maar hij verliet de politiek om deze maand aan de UvA te promoveren in de kunstgeschiedenis op de Franse juwelier René Lalique . “Culturele omgangsvormen, de manier waarop we kennis overdragen, de manier waarop we met elkaar omgaan: al die waarden zijn in het geding.”
Veel van wat hij zegt kan je betrekken op ons onderwijs en de HU. “Je moet jezelf vernieuwen, verdedigen, een nieuw gezicht creëren. Als je op de lauweren rust, is het voorbij. Dan ga je ten onder in je eigen gelijk.” Vaak hobbelen we bij de HU achter degene aan die het hoogste woord heeft en krijgt de afwijkende docent geen voetbreed ruimte. Er lopen in de wereld al genoeg ja-knikkers.
