In paradisum deducant te angeli (engelen begeleiden je naar het paradijs) staat bovenaan de rouwkaart van de gisteren overleden Arnick Boons. Het blijft onwerkelijk als bij iemand een ongeneeslijke ziekte is geconstateerd, tegen wie gezegd wordt: je hebt nog minder dan een jaar te leven. Dit was vorig jaar het geval bij Arnick Boons, directeur van de faculteit Economie & Management van de HU.
Als niet gelovige vind ik het altijd opmerkelijk hoeveel mensen kracht vinden in hun geloof. Dit was ook het geval bij Arnick Boons. Niet lang na de constatering van zijn terminale leverkanker, schreef hij aan al zijn personeel (…) toch heb ik wel het idee ‘prepared for success’ te zijn, omdat ik weet dat het uiteindelijk mijn Schepper is die mij zal helpen en leiden. De Liefde vergaat immers nooit.
Gisteren overleed hij thuis, omringd door zijn vrouw en kinderen, op 54-jarige leeftijd. Dinsdag om 12.45 uur wordt hij begraven op de R.K. begraafplaats St. Laurentius, Nieuwe Crooswijkseweg 123 te Rotterdam. Een uur later spreek ik een korte grafrede uit op de Nieuwe Ooster in Amsterdam als de twintig jaar oudere Cor Haenen, gestorven aan asbestkanker, naar zijn laatste rustplaats gaat. Zonder geloof in de heilige geest. Is het verdriet van de nabestaanden misschien anders?
