Derdejaars journalistiek studente Julie Brummel blogt drie maanden lang vanaf haar stageplek De Amersfoortse Courant. Deze week: weer naar de dierentuin want er is heuglijk nieuws.
Als journalist kom je nog eens ergens.
Er gaan deuren voor je open als je zegt dat je voor de krant werkt. Bijvoorbeeld de deuren van het dierenpark in Amersfoort. En de deuren naar de dierenverblijven. En de deuren naar een pasgeboren olifant.
In een van mijn eerste blogs vertelde ik al over een olifantentransport. Mijn verhaal beviel de redactie zo goed dat ik direct tot ‘Chef Olifant’ ben gedoopt. Een leuke functie, zeker wanneer er ook nog een hoogzwangere dame in het park rondstampt.
Olifant Indra was twintig maanden zwanger toen ik in september aan mijn stage begon. Een maand geleden ging ik eens langs. De verzorgers maakten zich op voor de bevalling, want het kon zomaar gebeuren dat ze eerder zou bevallen dan gedacht. Wekenlang sliepen de verzorgers bij de dikhuiden in de stal. Op 15 oktober, de datum dat Indra uitgerekend zou zijn, gebeurde er niets. Ook bij mij ging ik het kriebelen, want ik moest dit in de gaten houden. Was ik de geboorte misgelopen?
Eindelijk! Afgelopen donderdag bereikte mij het heugelijke nieuws: het is geboren. Het, want of Indra een dochter of zoon heeft gekregen is pas te zien als het jonkie plast. Samen met een collega fietste ik diezelfde dag richting dierentuin, richting olifantenverblijf.
Als aller-, aller-, allereerste na de medewerkers van het park zagen wij een zes uur oud olifantje. En ja, de primeur: het is een jongen!
Twitter ontplofte die dag. Het leek alsof de hele wereld bezig was met de grijsaards in Amersfoort. Het kostte mij vijf minuten om van ‘ah, wat lief, wat schattig’ in de rol van goede journalist te komen. Hoogtepuntje in mijn carrière, zeker!
