Een accreditatie net achter de rug, of is er een aanstaande? Troepen worden in beweging gezet en vergaderingen worden belegd. Ik denk dat onze zes faculteiten met al hun instituten, ondanks zwakke rankings, er altijd wel doorheen komen, want we kunnen het fantastisch op papier zetten. Zelfs ingehuurde toppers, zoals emeritus hoogleraar Gispen, krijgen applaus voor hun rapporten.
Maar wat doen we er mee en wat doen we er aan? Bar weinig. Studenten kiezen een instituut vaak op basis van een afstudeerrichting. Gispen zegt dat studenten daar eerder in het curriculum mee geconfronteerd moeten worden. Gaat dit gebeuren? Nee dus. Spreek je een student of docent dan kunnen die haarfijn uitleggen waar het aan schort.
Zwak scorende docenten blijven jaren zitten, faciliteiten die niet in orde zijn, inflexibiliteit, allemaal zaken die doorwerken in slechte scores. Neem de ondoordachte beslissing dat freelancers geen cijfers in Osiris mogen zetten, waardoor studenten die minoren volgen, al ruim een maand op hun cijfers wachten. Want juist bij de minoren worden veel PNIL-ers (personeel niet in loondienst) ingezet. Hier heb je het antwoord op de vraag: Hoe behoud ik ontevreden studenten? Dit soort maatregelen veroorzaken lawines e-mails, die weer onnodige zeeën van tijd kosten. Dat is water naar de zee dragen.
