Yolande Tump is vierdejaars student journalistiek en hield het afgelopen jaar wekelijks voor Trajectum een blog bij over haar belevenissen. Dit is haar laatste bijdrage.
Toch voelt het een beetje gek. Meteen na mijn afstudeergesprek pakte ik mijn telefoon op om mijn familie en vrienden te bellen om het goede nieuws te vertellen. Pas toen ik al bellend in bus 12 stapte en een plek voorin zocht, realiseerde ik het me: ik ga alleen nog maar terug komen voor de diploma-uitreiking. Het was mijn laatste keer met bus 12, de laatste keer zoethout-thee halen in de kantine, voor het laatst geërgerd een werkplek opzoeken en de laatste keer het gebouw met alle kleuren op zien doemen.
Geen zorgen, ik zal niet sentimenteel doen, maar ik vind het zeker jammer. Want je ziet hem waarschijnlijk al aankomen: dit is ook mijn laatste blog voor Trajectum. Aan het begin van dit schooljaar kreeg ik de kans om elke week een blog te schrijven. Ik kan je vertellen, dat is erg veel! Maar wel ontzettend leuk en leerzaam om te doen. Wekelijks deelde ik mijn ervaringen, gedachtes en kijk op het studentenleven op de HU. Vandaag is het de laatste keer, en dat voelt een beetje raar.
Toch wil ik jullie bedanken. Bedankt voor het lezen van mijn blogs! Ik heb ervan genoten om voor jullie te schrijven. Nu is het tijd, doe ik toch een beetje sentimenteel, om mijn vleugels uit te slaan. Waarheen, dat weet ik nu nog niet precies. Misschien een master, misschien een baan. Om eerlijk te zijn hoop ik dat ik nog even door mag gaan met studeren. Zo niet, dan zou ik dat jammer vinden. Want man, wat was het een prachtige tijd.
