Manon Bimbergen doet verslag van haar zoektocht naar Mr. Right in Utrecht, de stad van het meisjesoverschot. Een zoektocht langs flirtcoaches en speeddates. Ditmaal: Flirten. Zie ook het coververhaal in Trajectum nummer 13, verschijningsdatum: 29 maart 2012.
Flirten, alleen al als het woord valt, breekt bij mij het zweet uit. Ben er dan ook niet zo goed in, laat me liever verleiden door het andere geslacht. Ik zie het dan ook als een soort jacht: een waarbij de man acteert als jager en de vrouw de glansrol vervult van prooi. Door middel van oneliners, heimelijke blikken en een gratis consumptie weet de veroveraar vervolgens de vangst binnen te halen. Noem me ouderwets of afgezaagd, maar ik vind flirten echt een mannending.
Ho, wacht eens even. Er zit een defect in de alinea hierboven. Flirten is niet alleen een mannending en is zeker niet moeilijk. Er zijn twee karakters in het spel van de hartstocht- ik haal even de uitleg van mijn flirtcoach er bij- de jager en bejager. De jager jaagt en de bejaagde laat zich versieren. Ik val logischerwijs in de laatste categorie en dat betekent niet dat je niet flirt; je sjanst stiekem om die ene leukerd naar je toe te lokken.
Die lokroep bestaat uit sneaky koekeloeren en hopen dat jouw project van de avond toehapt. Zet er een krukje bij en ik kan, hier en daar in het geheim knipogend, onder het genot van een zak winegums, lekker lui wachten op mijn prins. Zo zie je; flirten is zeker niet moeilijk en niet alleen een mannending.
