Media moeten geld verdienen met het verspreiden van informatie; media kraken onder het juk van commercie. Dat lees ik in de Volkskrant van 9 april, waarin Maarten Doorman het debuut van de Duitse filosoof Jürgen Habermas bespreekt. Het boek met de lange titel De structuurverandering van het publieke domein verscheen al in 1962. Het volgende zinnetje valt me op: “Ook liberale denkers als John Stuart Mill en Tocqueville waarschuwen voor de publieke opinie en voor de macht van de massa, die lang niet altijd de juiste keuzes maakt.”
Daarom ben ik geen voorstander van referenda. Ik ben vóór invloed van het volk, die z’n vertegenwoordigers kiest. Dat doen we in getrapte verkiezingen, ook al gaat het daar niet altijd goed. Daarbij speelt nog het fenomeen dat macht corrumpeert. Mugabe was een idealistische verzetsstrijder, maar richtte jaren later Zimbabwe (het vroegere Rhodesië) te gronde. En zo zijn er nog vele voorbeelden.
Het kiezen van de juiste vertegenwoordiger is lastig, maar oh zo belangrijk. En voor het maken van de juiste keuze wordt men beïnvloed door anderen, door de media die je vaak zelf kiest. Kan je als student je eigen docent kiezen? Soms. Welke invloed heb je als docent bij het kiezen van je teamleider of directeur? Weinig.
