Je ziet veranderingen vaak doorschieten. De macht van de vakbonden in Amerika in de jaren vijftig, zit nu weer in een tegengestelde golf, ingezet door Ronald Reagan. Ook is de kloof tussen armen en rijken daar groter geworden. Eén procent verdient/krijgt twintig procent van het nationaal inkomen. Is die golf dalend of wordt die nog hoger?
We zien het ook met privatisering. Eerst enkele bedrijven, denk aan elektriciteit en spoorwegen. Gelukkig schoot men niet door in ons land om ook water te privatiseren. Er beginnen nu twijfels te ontstaan. Niet in het onderwijs, want daar hobbelt men altijd achter trends aan. Daar zitten we pas in het begin van de privatisering. Jaren geleden begonnen met middelbare schooltjes, die betaald konden worden door rijke ouders.
Een 18 pagina's tellend Koers 2007-2012 verscheen en later per faculteit nog veel meer pagina's met beleidsplannen, terwijl niet overal de juiste poppetjes op de juiste plaatsen zaten en er geen focus op het onderwijs zat (lees rapport Gispen). "O jee", dacht het CvB, "dan moet het roer om. We moeten ons meer met onderwijs bezighouden." De route die ingeslagen was voor meer internationalisering (wat het onderwijs ten goede zou kunnen komen) moet op een lager pitje. Een voorbeeld van een doorschietende golfbeweging.
