Ik weet dat ik niet de enige ben bij wie vlak voor het slapengaan de briljantste zinnen door ’t hoofd gaan. Hele speeches, of iets waaraan ik de volgende dag meteen zou moeten beginnen. Maar ik zet zeven uur later nog niet mijn eerste been uit bed, of al die gedachten zijn vervlogen.
Je leest dan weleens dat bekende (liedjes)schrijvers een papier en pen op hun nachtkastje hebben liggen, of een dictafoon en tegenwoordig een mobieltje. Paul McCartney is zo iemand.
Bijna in dromenland beland, ben ik gewoon te moe. Maar gisteravond stond ik toch op. “Wat doe je?”, mompelde mijn vrouw. “Ik pak een pen en papier.” Er kwam geen reactie. Ik schreef op doorzetten en viel even later in diepe slaap. Het was een ideetje voor een blog. Maar wat er allemaal aan voorbeelden bijhoorde, was ik toch de volgende morgen alweer vergeten. Eigenlijk moet je het echt uitschrijven.
Het had iets te maken met dat verzamelaars en kunstenaars vaak de discipline hebben om door te zetten. Als je daar dan ook nog een beetje intellect bijvoegt, kan je een hoop bereiken in het leven. Dat geldt met name voor al die studenten die binnenkort aan een nieuwe studie gaan beginnen: doorzetten.
