Beste Joop
Ik ben tweedejaars student. Mijn ouders wonen in Enschede. Zelf woon ik op een kamer bij een vervelende hospita. Mijn probleem is dat ik erg verlegen ben. Ik durf andere mensen bijna niet aan te spreken. Op school doe ik wel met de klas mee, maar het lijkt wel net of niemand met me om wil gaan. Zodra de les is afgelopen sta ik weer alleen. Als we groepjes moeten vormen, word ik altijd als laatste gekozen. Ik denk er echt over om te stoppen met de studie. De avonden bij mijn hospita zijn ook niet echt prettig. Soms ga ik uit, maar het lukt me ook daar niet om aansluiting te vinden. De laatste tijd ga ik meestal naar Le journal op de Neude. Daar kun je tijdschriften lezen. Dan ben ik in elk geval onder de mensen. Maar ik spreek er nooit met iemand. In de weekenden ga ik vaak naar huis. Ik vertel mijn ouders niet te veel over mijn problemen. Ik wil ze liever niet ongerust maken. Ze hebben al zo veel met me te stellen gehad omdat ik vroeger veel gepest ben. Maar het gaat nu zo beroerd met me, dat ik bang ben, dat ze het aan me merken. Deze periode is toch al zo’n rottijd voor me. Dan voel je alles nog erger dan anders. Hebt u misschien een advies voor mij?
Samuel
Beste Samuel,
Ben blij dat je me schrijft. Dat is in ieder geval een eerste stap. Ik hoop, dat je het binnenkort ook aandurft om een afspraak met je decaan te maken. Pesten heeft vaak ingrijpende gevolgen. Extreme verlegenheid kan er een van zijn. Mensen die gepest zijn hebben vaak een heel laag zelfbeeld, wat de verlegenheid ook weer versterkt. Zo kom je makkelijk in een kringetje vast te zitten. Wat je dan eigenlijk helemaal opnieuw moet leren is rationeler en positiever te denken. Maar dat lukt je niet zo makkelijk in je eentje. De studentenpsycholoog zou je hier op weg kunnen helpen; de decaan kan je ernaar verwijzen. Als je die stap te groot vindt kun je misschien eens gaan kijken op de site www.verlegenmensen.nl. Deze site geeft veel informatie over verlegenheid. Ze geven ook cursussen op verschillende plaatsen in het land om beter met je verlegenheid om te gaan. Voordeel van deze groepen is, dat de anderen hetzelfde probleem hebben. Daar hoef je je daar dus absoluut niet voor te schamen. Ook www.eenzaamheid.info is een hele nuttige. Ook daar worden groepscursussen aangeboden, eventueel ook via het net. (misschien als start?).
Wat school betreft. Ik raad je toch aan het probleem voor te leggen aan je studieloopbaanbegeleider, eventueel via de mail. Die kan je wellicht helpen om een beetje meer aansluiting in de groep te krijgen. Doe het vandaag nog. Elke stap telt. Zelf zou je ook al kunnen beginnen met je af te vragen met wie van je groep je eigenlijk wel wat meer contact zou willen. Probeer die dan gewoon eens aan te spreken, gewoon bij de koffie in de kantine. Als je dat nog niet durft, moet je het vooral niet doen. Maar in de cursus kun je echt leren hoe je dit soort dingen aan moet pakken.
En wat de kerst betreft. Je ouders zullen het vast waarderen, als je vertelt hoe het met je gaat. Als je mijn zoon was, zou ik graag de kans van je krijgen om vader te zijn.
Joop Mulderij, decaan faculteit Gezondheidszorg
