Je kent het vast wel. Dat je denkt, zo van: “wat moet ik daar nu weer mee”. En dat je ’t even gewoon niet weet, maar dat je wel weet dat je er iets mee moet. Soms kun je ’t dan bijvoorbeeld nog wel even uitstellen. Zo van “ik stel ’t nog even uit hoor”.
Maar in de meeste gevallen is uitstel geen afstel. Ergens zit er dan vaak een stemmetje in je dat je er aan herinnert dat je nog ergens iets mee moet, zo van “je hebt het nu wel even uitgesteld, maar je moet er nog wel wat mee”.
Soms gebeurt het ook weleens dat je je herinnert dat er iets was waar je nog iets mee moest, maar dat je vergeten bent wat dat dan is. Zo van “ik moest nog ergens iets mee, maar wat was dat ook weer”. Je bent dan even vergeten wat het was, maar je weet nog wel dat je ergens iets mee moest. Kan erg vervelend zijn als ’t iets belangrijks was waar je iets mee moest en waar je vervolgens niets mee doet omdat je het vergeten bent. Zo van “helemaal vergeten, erg vervelend, want ik moest er wel nog iets mee”. Maar dan is ’t te laat natuurlijk. Zo van “vergeten, te laat, erg vervelend”.
Wat wilde ik ook weer zeggen in deze blog?
