Reint Jan Renes is lector Crossmediale Communicatie in het Publieke Domein
De onderhandelingen tussen VVD, CDA en PVV waren amper mislukt, of het ‘spinnen’ begon. Wie is schuldig? Wie heeft het gedaan? Wie is onbetrouwbaar? Premier Rutte die stelde dat het Wilders aan politieke wil ontbrak? Verhagen die Wilders verweet 16 miljoen burgers in de kou te laten staan? Wilders die de eis van Brussel om volgend jaar het begrotingstekort terug te brengen tot 3 procent als ‘onzinnig’ bestempelde?
Niemand die de hand in eigen boezem stak.
Het eigen handelen positief overdrijven en dat van de ander negatief neerzetten. Een veelgebruikte politieke strategie: je eigen straatje schoon vegen en de troep bij de buren deponeren.
‘Aan mij lag het niet.’
Niet alleen politici doen dit. Ook wij – gewone mensen – doen het. Gaat er bij ons iets mis, of doen we iets doms, hebben we altijd wel een excuus. En mocht er toevallig iets heel goed gaan, zijn wij de eerste om het succes te claimen. En het succes van de ander? Toeval!
Zo zijn wij. We zijn gewend ons eigen handelen te bezien vanuit het perspectief van een ‘roze bril’. Binnen de sociale psychologie is dit fenomeen bekend als de ‘egocentrische vertekening’. Als een stel moet inschatten hoeveel huishoudelijk werk ze zelf doen, komen ze samen op meer dan 100 procent uit. Ze schatten hun eigen positieve bijdrage bijna altijd te hoog in. Daarentegen zijn ze van mening dat de ander per definitie te weinig doet. Dat leidt tot spanningen.
Het is dus helemaal niet raar dat Mark, Maxime en Geert nu onenigheid hebben. Ze hebben hetzelfde meegemaakt, maar het ieder anders ervaren. Hun ego’s en eigen belangen zijn te groot om objectief te kunnen oordelen over henzelf en de ander.
Over je eigen schaduw heenstappen? Goed idee…
Reacties hieronder of op Twitter: @ReintJanRenes
