In ons dichtbevolkte landje hebben we redelijke kantoorruimtes. Ooit bezocht ik het hoofdkantoor van EMI Entertainment in Londen, waar men hutjemutje op een kamer zat en mensen zelfs op de gang aan een bureau werkten.
Eind jaren zestig kwam de kantoortuin in zwang. In ons land was het gebouw van Centraal Beheer in Apeldoorn hèt voorbeeld (in de volksmond de Apenrots, ontworpen door Herman Herzberg). Maar medewerkers gaven de voorkeur aan een eigen kamer. Toch probeerde Interpolis het in 1996 opnieuw met een combikantoor met flexplekken. Geen succes.
Ik herinner me dat Kees Bossers met papier en potlood in de hand op vrijdagmiddag op de FEM langs lokalen en docentenkamers liep om te zien of die bezet waren. Net als een bedrijf wil een school tenslotte een optimale bezetting voor z'n ruimtes.
Hoewel de HU het flexwerken in de nieuwe gebouwen een voorwaarde noemt voor de realisatie van blended learning is het een ordinaire bezuiniging.
De inkrimping van 40 procent vloeroppervlak kan volgens collegelid Jan Bogerd jaarlijks vijf miljoen opleveren en dat zou op lange termijn het onderwijs en onderzoek ten goede komen.
Dit klinkt als: We verkleinen het gymlokaal met bijna de helft, waardoor we minder huur betalen. Met het geld dat we besparen, gaan we beter gymnastiekles geven.
