Het is maandagochtend negen uur. Met een fles koude champagne fiets ik
voor het laatst naar de Deense School voor de Journalistiek. Vandaag
heb ik de bespreking van mijn examenwerk. Je raadt het al, erg spannend
gaat het niet worden. Volgens mij heb ik het wel gehaald, vandaar ook
die champagne.
Terwijl de eerste fles open springt, word ik naar binnen geroepen.
Achter een tafeltje zitten twee examinatoren. Een leraar uit Utrecht en een journaliste uit Denemarken. Ze beginnen te praten
over mijn werk en waarom ik voor bepaalde onderwerpen heb gekozen.
Na iets meer dan een half uur krijg ik mijn resultaat te horen. "Je
bent geslaagd met en acht," vertelt de Nederlander mij. "Uh, een acht,"
is mijn reactie. Dat cijfer hebben ze namenlijk niet in Denemarken.
"Dat is je Nederlandse cijfer," verheldert hij. "In Denemarken is dat
een tien en in
Amerika een A."
Terug op de gang slaag ik een kreet van geluk. Ik heb dus de op één na
hoogste score gehaald! Ik pak een paar biertjes uit mijn tas (de
champagne bewaar ik tot dat de laatste klaar is) en proost met een paar
andere die ook geslaagd zijn. Het feest kan beginnen.
Nog voor 12 uur schiet de champagne open. Iedereen heeft het gehaald. De
uurtjes daarna wordt er vrolijk gefeest. Met flessen champagne en
voldoende biertjes wachten we in de zon tot we ons diploma krijgen. Wat
een feest!
Nadat de diploma’s binnen zijn, wordt er – heel verassend – nog meer
gefeest. Eerst nog maar wat biertjes op school en dan naar de stad om
wat te eten. Je kan bijna al raden wat erna gebeurt. Nog meer biertjes
en feesten.
En hoe! Uren gaan we door. We belanden in de meest foute bar van Arhus,
Kurt’s Mom. Erg ruimdenkend zijn de gasten daar niet, ook stinkt het er
en de muziek is raar. Maar het bier is er zo lekker goedkoop!
Als de barman ons toch echt duidelijk maakt dat hij het niet zo heeft
op buitenlandse studenten die met vlaggetjes zwaaien besluiten we om de
bar in te ruilen voor een discotheek. Veel keuze is er niet op maandag,
maar in Buddy Holly is het altijd feest.
Twintig uur na het eerste biertje stonkelen we de club uit. Vol geluk
lopen we door het stille centrum. We hebben het toch maar even gedaan:
Iedereen is geslaagd. Maar op hetzelfde moment realiseren we dat dit
ook het einde van een jaar lang samen lief en leed delen. Samen
studeren, en vooral ook heel veel feesten.
