Yolande Tump is vierdejaars student journalistiek en blogt wekelijks over haar belevenissen.
Een master. Dat leek me wel wat. Klein minpuntje: daarvoor moet ik wel een 7,5 gemiddeld staan, en laat ik daar nou net twee tienden onder zitten. Herkansen dan maar dacht ik! Maar dat bleek niet mogelijk.
Na een paar hopeloze pogingen op Osiris om me in te schrijven voor een herkansing Cultuurfilosofie (behaald cijfer: 6,2), mail ik naar het FBO. Waarom kan ik me niet inschrijven? Het antwoord is simpel: een voldoende herkansen? Daar doen we hier niet aan: ‘Dag Yolande, het is alleen mogelijk om onvoldoende resultaten te herkansen.’ Mijn mond valt open van verbazing. Is dit een grap?!
Verontrust zocht ik naar hulp op de Facebook-pagina van mijn opleidingscommissie. Goede feedback kreeg ik echter niet, wel twee likes en een paar niet-helpende antwoorden. Snel gooide ik er een mailtje uit naar mijn SLB-er. Ik startte nog net niet het onderwerp met: HELP!!! Het antwoord kreeg ik even later: ik moest naar de examencommissie.
En dat gaat mij nou net een stap te ver. Dat ik een brief naar de examencommissie moet schrijven, omdat ik graag een master wil volgen. Laat maar, dacht ik gelijk. Die tijd kan ik beter besteden aan het halen van hoge cijfers voor komende vakken, dan aan dit statutaire gezeik.
Jammer vind ik het wel. Blijkbaar wil de HU, in tegenstelling tot bijna elke andere Hogeschool in Nederland, niet dat mensen het beste halen uit hun opleiding. Want een voldoende herkansen, daar is niks mis mee. Toch?
