Columns

Het gedoogbeleid begon bij Koos Zwart

Misschien is het toeval dat ik het gisteren over BN’ers had en dat ik nu in de krant lees dat oud-klasgenoot Koos Zwart is overleden. Ik knip het in memoriam uit en zie op de achterkant een artikeltje met als kop ‘Dankzij henneppant werd Amerika ontdekt’. Volgens ex-collega Bert Carstens het bewijs dat toeval niet bestaat. Als ik het hem zou vertellen, zou hij zeggen: “Denk er nou eens over na, het heeft een betekenis.”

Ik zat ruim een halve eeuw geleden in Amsterdam op de Tweede Driejarige HBS, die nogal wat BN’ers heeft voortgebracht. Daar had ik toen geen weet van. De hele familie Römer zat er op, in verschillende jaren natuurlijk, Mart Smeets, Ad Visser en Koos Zwart, gelijk met mij. Koos was een stille jongen, een beetje een einzelgänger, zat achter in de klas en meed de gymnastiekles.

Verbaasd was ik, toen ik hem jaren later elke zaterdagmiddag in het VARA-radioprogramma In de Rode Haan de ‘beursberichten hasj en wiet’ hoorde voorlezen en ik ergens las, dat hij de zoon bleek te zijn van Irene Vorrink, de PvdA-minister van Volksgezondheid in het kabinet-Den Uyl. Begin dit jaar was hij nog even terug op de radio. Ik heb hem sinds 1964 niet meer gezien.