Iedere maand schrijft Journalistiek-studente Nina Juffermans een column voor Trajectum online. Deze maand: het afstuderen gaat beginnen!
Laatst had ik een vreselijke nachtmerrie. Er was een groot monster dat achter me aan zat. Om hem heen wapperden papieren, laptops en cijfertjes. Met dat vreselijke ding op de hielen rende ik hysterisch gillend door de school. Voorbij de kantine, dwars door mijn vrienden en langs de schoolkroeg. Niemand leek door te hebben dat het vreselijk wezen achter me aan zat. Toen ik hem eindelijk had afgeschud, botste ik tegen twee docenten die riepen: 'Wij gaan je beoordelen!' En toen schrok ik wakker.
Er was geen dromenanalist voor nodig om te weten waar deze nachtmerrie op sloeg: afstuderen. Vijf jaar lang leek het monster nog vrij ver weg en opeens was het daar. Ik moet er aan geloven. De afgelopen tijd heb ik met lichte obsessie de berichten van voorgangers gevolgd op Facebook. Geslaagd, gezakt, joepie geslaagd, helaas gezakt. Het maakt me zo achterlijk bang. Ik weet dat ik het best kan, maar toch voelt het als het moment waarop alles samen moet komen en ook alles samen kan misgaan.
Mijn familie en vrienden heb ik vast ingelicht. 'Hoi. Ik ga de komende tijd proberen af te studeren. Verwacht geen gezelligheid of vriendelijke blik van mij. Dag.' Nee, leuk gaat het niet worden. Opbeurende berichtjes in de trant van 'komt wel goed, jij kan dit' zijn welkom. Gewoon voor de momenten dat ik dat zelf even niet geloof. Morgen is het zo ver, dan begint het avontuur vol met hindernissen en ravijnen om in te donderen.
Nou, dat was het dan. Ik ga in complete isolatie. Mocht je me in de komende weken toch ergens voorbij zien kruipen en kermen: laat mij maar even. Een bemoedigend schouderklopje kan wellicht helpen. Nu maar hopen dat ik over een aantal weken ook 'joepie geslaagd' op Facebook kan zetten. En dat het monster me ondertussen niet weet te grijpen.
