Derdejaars journalistiek studente Julie Brummel blogt drie maanden lang vanaf haar stageplek De Amersfoortse Courant. Deze week: over suikerbrood, en de equivalenten daarvan.
‘Ontzettend trots! Ja, een eer’, begint bakker Van der Veer uit Barneveld zijn verhaal als ik hem bel en feliciteer. De man, even oud als mijn ouders en erg vriendelijk, heeft het beste suikerbrood van Nederland gebakken.
Top. Heel leuk voor hem. Op de redactie geinen we wat over hoe de krant toch afglijdt. Geen crisis, recessie, zware politiek. De hele wereld staat in brand, maar het AD bericht over suikerbrood.
Het simpele telefoontje voor een klein bericht laat me toch glimlachen. De bakker vertelt vol passie over de nieuwe zuurkoolsnack, die ook een prijs won. En ook de chocoladeletters en mueslikoeken waren bijzonder goed beoordeeld.
‘Bij het suikerbrood gaat het om het bakblik, dat moet dus niet van aluminium zijn. En nooit afwassen! Daar wordt het alleen maar lekkerder en zoeter door.’
Op iedere vraag komt een antwoord dat langer is dan het stukje dat ik ga schrijven, maar uit ieder antwoord blijkt ook de passie die deze bakker heeft voor zijn beroep.
Ik snap hem helemaal. Wat is er nou mooier dan een vak waar je je gelukkig in voelt? Tijdens mijn stage is weer eens duidelijk geworden dat ik graag schrijf. En uitzoek. En bel. En vragen stel. En journalist ben.
Helaas voor mij wordt de pensionleeftijd nog maar op 67 gesteld. Want zolang je doet waar je van houdt, werk je niet echt. Ik weet al sinds mijn tiende dat ik journalist wil worden en kan me nog niet voorstellen dat ik het ooit niet meer leuk zou vinden.
