In 1964 keek ik als jongetje naar een programma genaamd Nieuwe Oogst en zag daar een onbekende artiest die André van Duin heette. Ruim twintig jaar later zag ik Gerard Joling derde worden in de Soundmixshow en in 1990 maakte ik kennis in dit programma met Marco Borsato. In 2003 won Jamai de eerste serie Idols en ik was blij dat ik al jaren een rustig leventje leidde als docent aan de HU. In 2008 werd de talentenjacht Docent van het Jaar 2008 georganiseerd waarvoor ik ongevraagd werd genomineerd door een aantal van mijn studenten. Nu zit ik zonder enige vorm van auditie opeens bij de tien populairste docenten van de hogeschool en de druk wordt gigantisch. Na het jarenlang rimpelloos voortkabbelen van mijn leven, zit ik in een stroomversnelling en verkeer geestelijk regelmatig in een draaikolk. In het programma Idols (of de kloon X-factor) word je zorgvuldig begeleid en getraind hoe je met de roem moet omgaan; als HU-docent ga ik nog steeds als eenling mijn weg zoals tevoren.
Ook angstbeelden doemen regelmatig op: in de negentiger jaren werden binnen de opleiding bedrijfseconomie ook ‘docent van het jaar’-verkiezingen gehouden en mijn vakgenoot werd eerste. Wat er precies is gebeurd weet ik niet maar een jaar later stapte mijn collega uit het onderwijs en ging iets geheel anders doen. Was de druk hem teveel geworden? Werd hij door collega’s met de nek aangekeken? Hadden studenten torenhoge verwachtingen die hij niet waar kon maken? Ik heb het hem nooit durven vragen. Ook een heel triest geval is ‘Harm’, ooit bij de tien geselecteerden van Idols. Hij haalde de laatste zes en werd toen weggestemd; enkele jaren later deed hij opnieuw auditie bij Idols en vertelde hoe hij na kortstondige roem in een gigadip terecht was gekomen, weggespoeld in het afvoerputje van de anonimiteit.
Mijn plaats in de halve finale van de Docent van het Jaar-verkiezing roept dubbele gevoelens bij mij op. Aan de ene kant: wat een eer dat studenten me genomineerd hebben en aan de andere kant: hoe gaat mijn leven verder nu ik een celebrity ben geworden? Blijf ik eenvoudig of ga ik naast mijn klompen lopen? Intussen dendert de show Docent van het Jaar 2008 meedogenloos voort. Op het moment dat je dit leest kun je elders in dit blad vinden wie nog langer in spanning moeten verkeren. De druk op mij is nog hoger dan op de andere negen kandidaten vanwege mijn maandelijkse column in Trajectum: mensen verwachten gewoon dat ik bij de laatste vijf zit vanwege mijn extra voordeel als columnist.
Wellicht ben ik op 5 maart gediskwalificeerd. Mijn dochter belde me vorige week op om te zeggen dat zij op mij had gestemd! Hoe dat kan weet ik niet want mijn dochter studeert aan de UU. Deze week verzekerde een collega me dat hij op mij had gestemd op de Trajectumsite. Als na de sluitingsdatum de stemmen worden nageteld en gecheckt, dan lig ik er vast uit vanwege ongeldige stemmen… Let’s hope so!
