Internet bloedt. Informatieve websites stonden uit protest op zwart en politieke partijen, die het goed voorhebben met vrijheid van informatie, steigeren voor digitale openheid. Het kan je niet ontgaan zijn: Amerikaanse politici hakken in op het internet zoals wij dat kennen.
In zijn huidige vorm is internet een heilige bron, vooral voor studenten en docenten. We kunnen ons met een druk op de knop laten inspireren, informeren, activeren en vice versa. Maar onder het mom van ‘rechtenbescherming’ proberen republikeinse politici ons internet te ommuren, een krokodillengracht er omheen te graven en ons te laten zoeken naar de juiste betaalautomaat. Dit alles via de omstreden SOPA(Stop Online Piracy Act) en PIPA(Protect IP act) die, ter goedkeuring, afzonderlijk zijn ingediend bij het Huis van Afgevaardigden en de Senaat.
Als deze voorstellen worden aangenomen, kost het veel mankracht om de censuuroperatie uit te voeren. Maar zoveel mensen heeft de overheid niet. Daarom krijgen particuliere internetbedrijven de slavenketting om. Niet alleen kunnen Amerikaanse providers, sociale media, zoekmachines, betaaldiensten – eigenlijk alles wat online opereert – gedwongen worden om sites te filteren, ze krijgen ook de bevoegdheid om zelfstandig in te grijpen als een site wordt verdacht van het verspreiden van beschermde content.
Dat klinkt sympathiek tegenover hardwerkende producenten, maar de schade is niet te overzien. Kleine internetbedrijven – denk weblogs – hebben niet de capaciteit om elke reactie en link op hun site te checken. Die gaan financieel kapot. Grote internetbedrijven worden geprikkeld om preventief pagina’s met een hoog risico te blokkeren – denk aan sites met user generated content, zoals Wikipedia – om achteraf werk en dus kosten te besparen. Een langzame dood tot gevolg.
Dat gaat pijn doen. Ook in studerend Utrecht. Of kun je wel zonder de vrije deling van YouTube-filmpjes, Facebookberichten, Wikipedia-informatie en al die handige portals en weblogs?
Zie je niet hoeveel gebruikerskwaliteit een open net ons heeft gebracht? Kijk dan eens hoe een gesloten informatienetwerk eruit ziet, dat niet onderhevig is geweest aan input van buitenaf: Sharepoint bijvoorbeeld. Juist, kippenvel. Zo mag ons web er nooit uit komen te zien. Geef internet snel een doekje tegen het bloeden. Leve vrije informatiedeling!
