Nog even over die middag van gisteren, het Café International. Als je nagaat hoeveel docenten er eigenlijk op de HU rondlopen en hoeveel er geïnteresseerd zijn in internationalisering, dan waren er weinig aanwezig. Natuurlijk zullen erbij zijn die geldige excuses hebben om niet te komen. Maar als je aan het eind van de sessie al die ideeën hoort en opgeschreven ziet, waarvan een groot aantal makkelijk uitvoerbaar is, dan vraag ik me af waarom het dan toch niet gebeurt.
Als docent word je wel een beetje gefaciliteerd, maar je moet zelf initiatief tonen en er bijna altijd iets van je eigen tijd instoppen. Dat geldt eveneens voor de studenten die behalve extra tijd, meestal ook hun spaarrekening moeten aanspreken, omdat de trips zelf betaald moeten worden op soms een minieme bijdrage van de HU na.
We moeten dus initiatiefrijke studenten hebben, die op de vele mogelijkheden gewezen moeten worden door enthousiaste docenten, die dan gesteund worden door onze international office. Omdat veel mogelijkheden onbenut blijven is dan de conclusie dat we op de HU te weinig gemotiveerde docenten hebben om iets aan internationalisering te doen? Wordt er bij het aannemen van onderwijzend personeel aandacht aan besteed of wordt dit veronachtzaamd door onze HMR-medewerkers?
