Yolande Tump is vierdejaars student journalistiek en blogt wekelijks over haar belevenissen
Elk jaar eindigt de kerstvakantie voor mij steevast met dezelfde vraag: Is het nu al voorbij? De sneltrein die langs feestdagen, schoolwerk en rustdagen reist, gaat voor mij altijd in een hogere snelheid dan verwacht. Dit jaar was geen uitzondering.
Ieder jaar is het hetzelfde riedeltje. De eerste paar dagen laat ik alles, maar dan ook alles uit mijn handen vallen. Lekker niks doen. Vervolgens beginnen de feestdagen. Drie dagen lang eten naar binnen proppen, familiefilms kijken, gezelschapsspellen doen en All you need is love kijken op kerstavond. Zo veel eten en drukte, daar moet een mens van bijkomen. Een paar dagen rust is het beste.
In een sneltrein volgt Oud en Nieuw. Het feest waarop ik nooit veel doe, maar die ongelofelijk snel voorbij gaat. Met de hele dag knallen op de achtergrond gaat de tijd door alle Nieuwjaarsspecials op televisie behoorlijk snel voorbij. Logisch dat ik de volgende dagen even moet bijkomen. Het is niet niks om tot zo laat op te blijven, met zoveel champagne en oorverdovende knallen op de achtergrond.
En dan: Oeps! Is het al zo laat in de vakantie? Misschien moet ik toch maar aan de slag gaan. Snel begin ik met artikelen schrijven, mails beantwoorden, interviews houden en research doen. Ik werk me een slag in de rondte, anders komt het niet op tijd af. Op zondag, de laatste dag van de vakantie, moet ik natuurlijk even van al die drukte ontspannen. Anders ben ik zo moe op de eerste dag.
En dan: Pats! Boem! Het is maandag. School is weer begonnen, en de vakantie voorbij. Wat resulteert in mijn vaste vraag: Is het nu al voorbij?
