Ik zit, een paar week terug, rustig televisie te kijken.
Ontspannen niks-aan-de-hand-televisie: het Eurovisie junior songfestival. De
voorrondes om precies te zijn. Dertig kinderen, voornamelijk blank en schattig
uit de omgeving van Hilversum, zijn uitgekozen om hun zelfgecomponeerde liedje
voor te dragen aan de strenge doch rechtvaardige jury. Een meisje – roodharig,
klein, poppig, niet ouder dan zes – stapt zelfverzekerd het podium op en zingt
vol passie haar zelfgeschreven tekst: ‘De een gelooft in Allah, de ander noemt
dat God, maarrrr dat is toch geen reden voor terreurrrrr’.
Mijn hemel. Ook al ben ik pas tien jaar uit het stadium dat
dit voor mij bedoeld zou zijn: ik verlang zo naar vroeger! Waar is de tijd
gebleven dat De Grote Meneer Kaktus Show en de Dinobabies de dienst uit
maakten? Dat Kinderen voor Kinderen nog leuk was en geen hypermoderne
playbackshow in de Amsterdam ArenA? Buurman en Buurman, Pieter Post en Wikkie
de Viking, waar zijn ze?
Er is nog wel wat leuke kindertelevisie te vinden hoor, voornamelijk bij de
VPRO. Een uurtje Villa Achterwerk op zondag, daar zijn alle mooie programma’s
ingepropt. Voor kwalitatieve dramaseries moet je niet wezen bij Nickelodeon.
Het hippe broertje van het alom geroemde Kindernet, maar het kan er werkelijk
niet aan tippen. ’s Ochtends gaat het nog wel. Series met illustere namen als
Maanman Jim, Bruno en de Bananenclub en Fifi en haar Bloemenvriendjes kunnen
nog door voor acceptabel. Maar vanaf het middaguur gaat de hele programmering
finaal te onder. Vijf uur lang moeten kinderen Barnyard, Backyardigans en
Wayside zien te doorstaan, in de hoop dat ze niet doorzappen naar Jetix. Die
zender is zo mogelijk het nóg hippere broertje van Nickelodeon en zendt iedere
werkdag het programma Yo Gabba Gabba! uit. Een hit van de BBC: vrolijke poppen,
hiphop en levenslessen voor 1 tot 6 jarigen. Wat voor levenslessen dan zoal?
Nou, bijvoorbeeld: yummy yummy, there’s a party in my tummy!
Zucht. Ik verlang naar de derriedouche in de droomshow met
Judith de Bruin, naar Boesboes, naar pittige tijden in Telekids, naar vals
meezingen met een nep Spice Girl in de mini playbackshow: soms zelfs naar
Karbonkel uit ik-mik-loreland (hoewel ik dan wel héél erg in de put zit hoor).
Misschien heb ik simpelweg de leeftijd niet meer, en genieten de kids van nu
juist van terreurrrr bij het junior songfestival.
