Oud-minister Voorhoeve ging vorig jaar met pensioen, maar is nog actief bij o.a. de Haagse Hogeschool en de Universiteit Leiden. In het PUM-magazine heeft hij het over kruipende rampen. Daarmee bedoelt hij dagelijkse rampen, die meer slachtoffers maken dan bijvoorbeeld een aardbeving of tsunami. Het zijn rampen die tientallen jaren doorwerken. Eén op de zeven aardbewoners gaat dagelijks met honger naar bed, maar wij liggen er niet wakker van. Wel trekken we de portemonnee open voor Serious Request of een ramp die uitgebreid aandacht in de media krijgt.
Is bovenstaande niet een beetje te vergelijken met wat er in ons onderwijs gaande is? We weten dat het imago van een leerkracht daalt en het daarmee gelijk dalende respect voor en het salaris van zo'n leerkracht. Doet de politiek daar iets aan? Nee, zij plakken pleisters.
We weten al decennia dat veel lesgevende babyboomers met pensioen gaan en dat de aanwas van opvolgers achterblijft. Ook kunnen we voorspellen dat over dertig jaar bijna geen mannelijke docent meer te vinden is in het basis- en middelbaaronderwijs. En weer een generatie verder kan je het HBO daar ook bij noemen. Is dat goed? Nee. Doet de politiek hier iets aan? Nee. Dat is in ons land een kruipende ramp.
