Nog niet zo lang geleden heb ik een aantal mappen weggegooid met daarin notulen van vergaderingen die we hadden op de Gemeentelijke Kweekschool voor Onderwijzers en Onderwijzeressen in 1969. In 1968 waren in Parijs studenten in opstand gekomen, een voorbode van protesten die oversloegen naar vele andere Europese steden, waaronder Amsterdam. Daar werd in mei 1969 het Maagdenhuis bezet.
Op onze kweekschool, toen de grootste van ons land, ging het iets minder onstuimig. Geen bezetting, maar wel een bijeenkomst, die ik mocht leiden, in Marcanti, dat tot de nok toe gevuld was. Het waren mijn 'fifteen minutes of fame'. Daar werden afspraken gemaakt waar iedereen, studenten, directie en docenten, zich aan zouden houden. Er kwamen werkgroepen en een vergadering, die ik eveneens mocht voorzitten, met een afvaardiging van studenten, docenten, directie en onderwijswethouder P.J. Koets.
De werkgroepen kwamen tot besluiten die overgenomen werden door de directie. Het ging om aanpassing van curricula en organisatie. De Maagdenhuisbezetting had veel meer publiciteit opgeleverd en was waarschijnlijk spectaculairder dan die op onze kweekschool. Wij hadden in ieder geval bereikt wat we wilden.
In de afgelopen decennia heb ik me wel afgevraagd hoe het kwam dat protesten van studenten van universiteiten en hogescholen uitbleven. Liep alles in die jaren dan echt allemaal op rolletjes?
