Ah, mail. “Beste Piet, ik heb begrepen dat je nu bijna honderd blogs geschreven hebt en er dan mee stopt. Lijkt me een goed plan, want ik heb wel zo’n beetje genoeg van je. Wat ik echter graag nog zou willen weten, is wat je nu echt van de HU vindt. Je blogt er op los, ik heb ze allemaal nog eens gelezen en je blogs zijn soms boos, soms gewoon dommig en soms ironisch, sarcastisch of cynisch, maar ik kan maar niet ontdekken wat je er nu echt van vindt. Graag je oprechte mening”. Afzender: absoluut geen fan.
Poeh, lastige vraag. De HU. Wat is dat. Veel studenten, veel medewerkers, veel faculteiten, veel opleidingen, veel gebouwen. De HU is in elke geval veel en groot en erg divers. Lastig om dé HU te duiden. Hierbij dan toch een oprechte poging.
CvB: mooi trio, deskundig, visionair, gedegen en degelijk. Zou hier en daar wat doortastender kunnen.
Management: niet zoveel mis mee, zou graag wat meer leiders en minder managers willen ontmoeten.
HU medewerkers: vrijwel zonder uitzondering betrokken, deskundig en hart voor de HU.
De HU als geheel: prachtig instituut, uitstekende werkgever, prettige collega’s, weinig mis mee.
HU studenten: goed volk, gemotiveerd en leuk (en de zesjescultuur als een soort basishouding van veel studenten bestaat écht niet; ‘think again!’).
Dit was hem dan: blog 100 en daarmee de laatste. Ik heb mij ermee kunnen vermaken en hoop ook een aantal anderen vermaakt of op z’n minst geërgerd te hebben. Ik wens al mijn zeven lezers alle goeds. Adieu.
