Vanmorgen hoorde ik journalist Francisco van Jole op Radio1 vertellen over automatische drones die in Australië pizzakoeriers vervangen. Hij zei ook dat het in de toekomst makkelijker is om iets te bewaren dan om weg te gooien. Het ging over gegevens die ooit toevertrouwd zijn aan het internet. Dit klinkt gek, maar dit is eigenlijk al heel lang gaande. Ooit wilde ik niet achterop mijn auto zichtbaar de naam van mijn garage en extra strips aan de zijkant. Daar moest ik extra voor betalen; ik bleek tegendraads.
Als je je wilt onderscheiden dan koop je iets van een exclusief merk. Je wil dat anderen dat zien. Zo zijn ooit de grote sportmerken begonnen. Adidas bijvoorbeeld met de drie strepen, Lacoste met het groene krokodilletje en Nike met de swoosh. Steeds nadrukkelijker propageerden die merken hun kleding en schoeisel. Nog steeds zweren groepen bij bepaalde merken.
Goedkope voorheen merkloze produkten van bijvoorbeeld Zeeman, waar sommigen zich voor schaamden, zijn tegenwoordig ook herkenbaar. Moest je eerst op het elastiek van je onderbroek Calvin Klein kunnen lezen, Zeeman mag ook.
De grote merken domineren de markt, zodat je nauwelijks goeie merkloze sportkleding of -schoeisel kan kopen. Bestaan er eigenlijk al nichegroepen die zich, herkenbaar, merkloos kleden? En betaal je daar dan meer voor?
