Een groepje dikke mannen loopt hard te praten. Wat ze proberen zeggen?
Voor iemand die geen Roemeens praat is er geen touw aan vast te knopen.
Wat wel opvalt is dat ze de man van WizzAir bij de gate irriteren.
Hij is zichtbaar not amuzed. In het Engels probeert hij ze het
nog een keer uit te leggen: Jullie moeten in de rij blijven staan tot
dat de gate open gaat. Om zijn verhaal duidelijk te maken trekt hij het
koord dicht, en stuurt ze naar achteren in de rij.
Halverwegede rij staat een groep gypsies. De oudste van het geheel is
goed te herkennen met zijn typische bruine hoed. Aan de zijkant pronkt
een glimmende veer van een pauw. Aan zijn zijde staat zijn vrouw. Een
typische Roemeens gypsie. Een mond vol goud en een enorme kont die
bedekt is door een donkere plooijurk. Ze draagt twee gouden armbanden.
Zo te zien heeft ze ze al heel wat jaartjes om. De sieraden zitten
diep in haar arm, die nu wel wat weg heeft van een rollade.
Eindelijk vertrekt het vliegtuig dan van Londen naar Boekarest. Na een
hoop gedoe zit iedereen, en zelfs de man met een enorme buik heeft zijn
riem om. In het hele vliegtuig worden snel nog wat schietgebedjes
gedaan. Als er een God bestaat, dan zou hij dit vliegtuig zeker weten
in de lucht houden!
Na anderhalf uur in de lucht is er plots een klein beetje turbulentie.
Voor me wordt er door de groep gypsies naar Santa Maria geschreeuwd.
Achter me beginnen de dikke mannen zenuwachtig te lachen.
Niet veel later zet de piloot zijn daling in. Weer de schietgebedjes,
en weer wordt Santa Maria aangehaald. Religie is een belangrijk
onderdeel van het leven van een Roemeen.
Na de val van het communisme twintig jaar geleden, is het christendom
weer populair. Bijna iedereen gelooft. Dat blijkt ook als ik met een
vriend eenmaal door Boekarest rij. Elke keer als hij langs een kerk
rijdt, slaat hij een kruisje. Niet een keer, maar drie, vier keer.
Waarom? "Dat doen we nu eenmaal," zegt hij.
Komende weken bevind ik mij op de Balkan om te schrijven rondom het thema ’20 jaar na de val van het communisme’.
