Ik ben in Tunesië om de Foire Internationale de Sousse te adviseren. Door recente aanslagen (bij de laatste in het zuiden werden 55 terroristen door regeringstroepen gedood) is het aantal toeristen dramatisch gedaald. Omdat 99% van de ruim 10 miljoen Tunesiërs moslim is, leek het me een goed idee om het boekje ‘Een moslima onsluiert’ van Naema Tahir mee te nemen. Het stond al bijna tien jaar ongelezen in de boekenkast met een inlegvelletje, waarop stond: Bedankt voor je bijdrage, het HU-projectteam Crossing Cultures.
Ik gebruikte het inlegvelletje als boekenlegger. Wat heeft Naema Tahir een hoop meegemaakt en wat spreekt ze veel talen. Opgegroeid tussen drie culturen, de Pakistaanse, de Britse en de Nederlandse, waarvan de eerstgenoemde de meeste geestelijke druk heeft uitgeoefend. Maar Naema is met een Nederlander getrouwd en heeft zich inderdaad ontdaan van haar sluier.
Ze beschrijft hoe haar ooms en neven in hun strakke westerse spijkerbroeken ‘hun vrouwen’ streng dicteren hoe zij zich moeten kleden en gedragen, terwijl zij zichzelf nergens in beperken. Zij eindigt haar boek door te zeggen dat het nog wel even zal duren voordat vrouwen zelf bepalen of zij een hoofddoek willen dragen of niet, “daar zullen we gewoon met z’n allen doorheen moeten, – laicité (scheiding tussen kerk en staat) of niet”.
