Toevallig had ik het gisteren over focussen en lees ik nu de kop in Het Parool (11-11-14) 'Focus niet op verschillen, maar op wat kinderen bindt', een artikel over het afscheidssymposium van Dorian de Haan, lector van Hogeschool Inholland. Ze schreef samen met Els Schellekens het boekje Onze klas, mijn wereld (http://bit.ly/1qigkqy), waarin ze nadruk legt op wat kinderen gemeenschappelijk hebben, want dan komen de verschillen op een vanzelfsprekende manier naar voren.
Het gaat over een nieuwe onderwijsmethodiek, ontwikkeld met leerkrachten van acht scholen, en is gericht op de eerste vier jaar van het basisonderwijs, waarin digitale media al een belangrijke rol spelen. Als voorbeeld noemt De Haan dat, als kinderen met een digitale camera thuis opnamen maken, je meer overeenkomsten dan verschillen ziet, ongeacht hun etnische of sociale achtergrond. Kinderen krijgen automatisch mediawijsheid zo met de paplepel aangereikt, want ze moeten ook hun eigen weblog maken.
Hoeveel hbo-docenten, los van die zich er vakmatig mee bezighouden, schakelen de nieuwe media in bij hun lessen? Denk aan het opnemen van de presentaties van docenten en studenten. Het bijhouden van een weblog, het digitaal inleveren van werkstukken. Als variant op het bekende liedje van Sint Nicolaas: het komt, het komt, het komt er echt wel aan….
