Naar aanleiding van een bericht in de Nationale Onderwijsgids, http://bit.ly/1NFcwOM, dat er per pabo gemiddeld 30 procent minder aanmeldingen zijn dan vorig jaar, werd vanmiddag op Radio1 gediscussieerd. Paul Rosenmöller, voorzitter van de VO-raad, complimenteerde enkele vooraf geïnterviewde docenten, omdat ze "passie voor het onderwijs hebben". Volgens hem kiezen studenten niet zozeer voor een opleiding waar ze passie voor hebben, maar voor een met voldoende perspectief (salaris) en status. Rosenmöller zegt dat we aan het verbeteren van die status moeten werken.
Ik schreef er al over in een van mijn eerste blogs op 1 september 2010. Het aanzien van het beroep van leerkracht is sinds die tijd niet verbeterd. Hoeveel anders was dat in het begin van de vorige eeuw. Op de Haarlemse Rijkskweekschool waren in 1906 slechts twintig plaatsen beschikbaar voor zo'n honderd kandidaten, die allemaal toelatingsexamen moesten doen.
Koos Vorrink, de vader van ex-minister Irene Vorrink en opa van softdrugskenner Koos Zwart, werd daar in 1907 toegelaten, nadat hij het jaar ervoor gezakt was voor z'n mondeling. Vorrink werd onderwijzer, lid van de Eerste Kamer in 1935, was betrokken bij de oprichting van Het Parool en tot 1954 lid van de Tweede Kamer. Tot die tijd hadden docenten nog status. Sinds wanneer en waarom is dat aanzien weggeëbd?
