Een rider is een document dat bij een contract hoort waar additionele zaken in vermeld staan, zoals in het geval bij artiesten, de extra wensen. Dat kan bijvoorbeeld een lijst met het voedsel en de drank zijn waarover ze in de kleedkamer willen beschikken. Journalisten vinden dat heerlijk om over te schrijven, helemaal als het afwijkend is.
Soms lijken die eisen van artiesten belachelijk. Ik las dat Barbra Streisand, die voor het eerst van haar leven in ons land optrad, een grasmatje op het balkon van haar hotel voor haar hondje wilde, zodat dat daar z’n behoefte op kon doen. Zelf heb ik het meegemaakt met artiesten die behalve flessen frisdrank, kratten bier en sterke drank eisten in hun kleedkamers. Sommige buitenlandse artiesten voegden daar (mondeling) drugs aan toe.
Een keer maakte mevrouw Roberta Flack het nogal bont. In de pauze van haar optreden in De Doelen in Rotterdam zei ze dat ze trek had in een gebakken tong. Als ze die niet kreeg zou ze niet doorgaan. Hoewel het niet in haar rider stond, dorst ik het risico niet te nemen en ben snel naar het dichtstbijzijnde restaurant gelopen om een tongetje te regelen. Toen ik zwetend met het tongetje in folie verpakt aankwam, nam ze één hapje en ging het toneel op.
