Twee meisjes in rode overalls kruipen langzaam op hun knieën
naar boven. De schoenen die door de gravel slepen, laten bij elke
beweging een kleine stofwolk achter. Na vijf keer kruipen rusten ze
even uit en beginnen ze tegen elkaar te klagen. "Kom op," zegt een
derde die zelf niet kruipt.
"Waarom kruipen jullie naar boven?"
vraag ik aan de Noorse blondine. "Tja," begint ze te lachen. "Dat weet
ik eigenlijk ook niet, maar het is een traditie om op je knieën naar het paleis te kruipen."
Die traditie is onderdeel van de Russ.
Dat zijn de drie weken voordat de eindexamens van de highschool in
Noorwegen beginnen. En dat betekent dus feesten, allemaal gekke dingen
doen, rondrijden in omgebouwde bussen met enorme geluidsinstallatie en rondlopen in rode of blauwe overalls.
De
vier meiden zijn al zeker een uur onderweg. De kruiptocht begon bij het
parlement, bijna een kilometer verderop. Nu hoeven ze alleen nog maar
een trap en een kleine vijftig meter.
"Maar waarom kruip jij
niet?" vraag ik de blondine. "Ik heb het gisteren al gedaan, toen
hebben zij gesupport. Nu doen we het andersom." Toch is het doel van de
kruiptocht nog niet helemaal duidelijk. Het lijkt meer op een
ontgroening, dan iets was je voor je lol doet. "Oh nee, het is hartstikke grappig," vertelt ze. "En als het goed is, zal dit geluk brengen met onze examens."
Geluk is wel nodig om na de Russ je examen te kunnen halen. De Noorse overheid probeert de duur van de festiviteiten in te korten, omdat de resultaten onder al het gefeest en gezuip lijden. Maar tot nu toe met weinig succes.
Uitgeput vallen de twee kruipende meisjes voor de wacht van het paleis neer. Blij dat ze het gehaald hebben. Nu het examen nog.
