Sorry, sorry, sorry. Ik heb niet gestemd voor de Europese verkiezingen. Niet dat ik een uitzondering ben, maar van mij had niemand dat verwacht.
Ik studeer met een Erasmusprogramma in Denemarken. Een studieuitwisseling die de EU
twintig jaar geleden is gestart om Europees burgerschap te promoten. Ik
zit in een klas met een Portugees, Duitsers, Litouwers en kom dagelijks
de rest van Europa tegen. Je gaat je in de loop van de tijd wel een beetje Europeaan voelen. Maar wat doe ik? Ik stem niet.
Om het allemaal nog wat erger te maken heet mijn specialisatie in de journalistiek Europe in the World. Een jaar lang heb ik mij verdiept in de EU. Ik volgde lessen in Europees recht, Europese economie en Europese politiek. Ik zat zelfs nog een week in Brussel, het hart van de EU, om artikelen te schrijven. En wat doe ik? Ik stem niet.
Tot slot ben ook nog eens vier jaar lid geweest van de Europese studentenvereniging AEGEE. Ik reisde door heel Europa, op bezoek bij andere AEGEE’ers. Ik vloog naar Macedonië
om de verkiezingen te monitoren. Want democratie is iets moois wat ik
iedereen gun. Ik volgde een week lang een simulatie om het reilen en
zeilen van het Europees Parlement te te begrijpen. En wat doe ik? Ik stem niet.
Niet
dat het een bewuste keuze was. Maar op het moment dat ik mij
realiseerde dat ik niet in Nederland was, was het al te laat om jezelf
te registreren om te stemmen in het buitenland. En om nou een
huisgenoot te vragen om te frauderen en zichzelf te machtigen, dat vond
ik net iets te ver gaan.
