Door een rood stoplicht lopen, dat kan dus echt niet in Denemarken! Zo zijn nu eenmaal de regels en daar houden ze zich dan ook aan. Het maakt niet uit of het nu of in de drukke ochtendspits is, of ’s avonds laat. Denen wachten op het groene licht, ook als er in de verste verte geen auto of fietser te zien is en de stad is uitgestorven.
Reden hiervoor is waarschijnlijk de hoge boetes die je in Denemarken kan krijgen. Waar je in Nederland – als ze je überhaupt bekeuren – wegkomt met 40 euro, kun je hier op meer dan het dubbele bedrag rekenen. De eerste waarschuwing die ik dus te horen kreeg van mijn Deense klasgenoten was dan ook: "Loop en fiets nooit door een rood licht. Het is hier geen Utrecht!"
En dat blijkt. Lopend door het centrum van Århus valt je direct op hoe netjes de mensen op het groene licht wachten. Behalve dan die net aangekomen internationale student bij de zebra voor het station. De Mediteraanse ongeschoren jongen met zijn grote koffer en volgepakt backpack loopt gewoon door rood! De Denen om me heen kijken hem verontwaardigd aan. Hoe durft ‘ie!
Althans, dat is Deense politiekcorrecte manier om op dit soort situaties te reageren. Een paar dagen eerder zag ik ’s avonds toch echt iets anders gebeuren. Samen met mijn huisgenoot reed ik op mijn fiets van het centrum naar huis. Het was een uurtje of half elf en de stad lag al te slapen – de mensen beginnen hier belachelijk vroeg met werken!
Bij een kruispunt stop ik netjes voor een rood stoplicht, maar ik vraag me al direct af waarom eigenlijk. Rechts niets, voor me niets, achter me niets. Behalve links dan. Daar staat een jongen samen met een meisje geduldig op het voetgangerslicht te wachten. Na een halve minuut heeft het voor hem lang genoeg geduurd. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en loopt door rood. Het meisje begint te giechelen en uit haar gebaren maak ik op dat ze iets zegt in de trant van ‘wat doe je nou toch, gekkerd!? Wat je nu doet kan eigenlijk echt niet.’ Maar ze doet het toch.
Stiekem vinden de Denen het toch ook wel heel erg leuk om de regels te breken.
