Columns

Toon eens wat karakter…

Reint Jan Renes is lector Crossmediale Communicatie in het Publieke Domein

Iedereen herkent het. Je komt uit je bed vol goede bedoelingen met de beste intentie er een mooie nuttige dag van te maken. Een dag waarin je hard aan het werk gaat, deze keer wèl gaat hardlopen en waarin je niet teveel ongezond eet. Echter, te vaak verloopt zo’n dag lummelend en zonder hardlopen; en eindigt het ‘s avonds lui hangend op de bank voor de tv met een lege zak chips (uit de kast gehaald met de intentie niet alles op te eten) en een te volle maag.
 
Resultaat van zo’n dag is dat je met een vervelend gevoel naar bed gaat en je voorneemt het morgen echt anders te doen.
 
Morgen? Dan toon je wèl karakter. 
 
Het klassieke verhaal van de schorpioen en de kikker maakt echter duidelijk dat als het om ons karakter gaat het niet zo eenvoudig is: 
 
Een schorpioen staat aan de kant van de rivier. Hij wil naar de overkant, maar kan niet zwemmen. Toevallig zwemt er op dat moment een kikker voorbij. ‘Wil jij mij helpen?’, vraagt de schorpioen aan de kikker. ‘Als ik op je rug kan zitten, kun jij mij naar de overkant brengen. ‘Ben je gek’, antwoordt de kikker. ‘Je zal me onderweg steken en dan ga ik dood.’ ‘Ach kikker’, lacht de schorpioen. ‘Dat zou toch niet logisch zijn. Als ik zou steken, dan ga jij dood en verdrinken we allebei.’ ‘Goed’, zegt de kikker. ‘Spring maar achterop.’ De schorpioen klimt op de rug van de kikker. De kikker is halverwege de overtocht als hij opeens een scherpe steek in zijn nek voelt. Terwijl de wereld om hem heen wazig wordt zegt de kikker: ‘Wat doe je nu? Je zei zelf dat het niet logisch is wanneer je me zou steken!’ ‘Logica staat hierbuiten’, zegt de spartelende schorpioen, ‘het zit in mijn karakter.’ (bron onbekend)
 
Het verhaal van de schorpioen en de kikker illustreert niet alleen dat de ongelijke strijd tussen wat we rationeel willen en wat we impulsief doen al eeuwenoud is, maar het laat vooral zien dat de uitspraak ‘Toon eens wat karakter’ ons juist aanspoort datgene te doen wat we niet willen.