Vandaag las ik een artikel in Vrij Nederland (12-05-12) over NRC-hoofdredacteur Peter Vandermeersch, die in anderhalf jaar tijd gezorgd heeft voor een groeiende oplage, ondanks een aantal blunders. Een voormalig hoofdredactielid zegt: "Een creatieve organisatie heeft een vorm van veiligheid en rust nodig. Om te kunnen presteren heb je vertrouwen nodig." Redacteuren deden hun beklag over de 'angstcultuur' en kregen te horen 'dan maar te verdwijnen'.
Vijf jaar geleden was er een crisis op het Instituut Marketing & Commerce. Jan Bogerd, toen directeur van de FEM, stelde een onderzoek in. (Oud)studenten, (oud)docenten en (oud)medewerkers werd, onder strikte geheimhouding, door de FEM-directie naar hun mening gevraagd. De uitkomst was dat er voor de instituutsdirecteur een andere functie werd gezocht en één van de vijf teamleiders mocht blijven zitten.
Een rigoreuze stap. Frappant is wel dat niet alle docenten met de directie durfden te praten met het oog op eventuele represailles. Zelfs het aanbod van de twee bemiddelaars om die personen dan met hen te laten praten als schakel werd van de hand gewezen in soortgelijke bewoordingen als die van Vandermeersch: "Als ze de directie al niet vertrouwen, dan moeten ze hier ook maar niet werken." Met zo'n uitgesproken mening blijk je toch ver te kunnen komen.
