Een heerlijk gevoel van rust daalt over je heen, als je niets meer aan je hoofd hebt, tenminste geen urgente dingen, zoals het nakijken van werkstukken of scripties. Je krijgt ineens een zee van tijd, die al snel opgevuld wordt door andere zaken, zoals het voorbereiden van een vakantie of dingen die je vooruit hebt geschoven: nu even niet, dat komt nog wel. Maar ja, het moet uiteindelijk toch gedaan worden.
Je hebt de neiging om te beginnen met de leuke dingen die zijn blijven liggen en dat wat lastig is weer even niet te doen. Wel heb ik een hele stapel oude New Yorkers doorgenomen, want dat vind ik leuk en ontspannend. Wat ik dan merk, is hoeveel Engelse woorden ik eigenlijk niet ken. En vervelend is het als ik een paar dagen later hetzelfde woord nog een keer moet opzoeken.
Ook andere (vak)tijdschriften komen aan de beurt, die ik na lezing bij de oude kranten zou moeten leggen. Maar ik heb altijd de neiging tot bewaren of desnoods enkele artikelen eruit te scheuren, want je weet niet of je die nog eens kan gebruiken. Daaraan merk je dat je zelfs in je vakantie niet echt los van je werk komt. Erg vind ik dat niet.
