Het onderwijs is een spiegel van de samenleving. In alle opzichten. Goed onderwijs staat aan de basis van de beschaving. Lesgevenden zijn het voorbeeld voor onze jeugd. Daarom dienen onze leerkrachten een positieve afspiegeling van onze bevolking te zijn. Dus ook net zoveel mannen als vrouwen en evenzo verschillende kleurtjes en achtergronden. Is dat ook zo?
Gisteravond werd in Pauw gesproken over meer kleur op de televisie. Jörgen Raymann was er om zijn nieuwe programma BAAS! te promoten, waarmee hij morgenavond terug is op NPO1. Hij wordt hij bijgestaan door FunX-dj Shay Kreuger en cabaretiers: Soundos El Ahmadi, Nabil Aoulad Ayad, Rayen Panday en Pieter Derks, de enige ‘witte’.
Toevallig vanmorgen een dubbele pagina met 100 van de 1250 covers van de Volkskrant bijlagen, waarvan op slechts twee een getinte persoon staat.
In NRCdeLuxe van oktober zegt Adriaan van Dis: “Mijn sproetige velletje is mijn carte d’identité.” Want in de zeven jaar dat hij in Parijs woonde is er niet één keer naar gevraagd. En elders in het interview: “De verkleuring in Europa is allang een feit.”
Hoe staat het met de verkleuring in het onderwijs? Net zoals bij andere overheidsfuncties hebben we nog lang niet de juiste afspiegeling van de bevolking in ons leerkrachtenkorps. Hoe lossen we dit op?
