Als lid van de Hogeschoolraad (CMR) en als hogeschooldocent ben ik er niet gerust op dat Team 2.0, ofwel de vorming van resultaatgerichte teams, goed van de grond gaat komen. Dit terwijl het door het college van bestuur is neergezet als het meest wezenlijke van de toekomstige HU. Het zou gaan om een grote cultuurverandering, waarbij de dialoog (kennisuitwisseling) zou worden gestimuleerd binnen en tussen teams, en tussen docenten, studenten en werkveld.
Een paar signalen op een rijtje:
>Er is in de (meerjaren)begrotingen vrijwel niets concreet terug te vinden over de ontwikkeling van Team 2.0.
>Ook in het conceptprofessionaliseringsplan staat vrijwel niets over hoe we ons kunnen gaan professionaliseren om goed functionerende teams te worden. Blijkbaar is dat iets ‘wat vanzelf zou moeten gebeuren’.
>De faculteiten lopen sterk uiteen waar het gaat om teamontwikkeling.
>De teams lijken binnen een steeds strakker keurslijf te moeten gaan opereren: verplichte certificering voor alle studieloopbaanbegeleiders, verplichte basiskwalificaties didactiek voor docenten die een vaste aanstelling willen, verplicht percentage masters en gepromoveerden, ‘vreemde ogen dwingen’: verplichte consultatie van docenten buiten de HU bij beoordeling afstudeerproducten
>et cetera.
De centralisering en standaardisering worden dus voortvarend aangepakt, terwijl er nauwelijks ontwikkeling zichtbaar is op het gebied van teams.
Binnen de HSR heerst (zoals ik het waarneem) steeds sterker het gevoel dat stafdiensten het beleid maken en dat de afstand met de werkvloer eerder groter dan kleiner wordt. De raad wordt bedolven onder beleidsdocumenten. Deze documenten getuigen eerder van ‘ambitie van boven’ dan van ‘dialoog met de professionals’.
Joost Ansems
docent-adviseur-voorlichter bij human resource management (faculteit Maatschappij en Recht) en lid van de Hogeschoolraad.
