Er gebeurt zoveel in de wereld, dat we het nauwelijks kunnen plaatsen. Al die brandhaarden zijn ver weg. Een kwam dichterbij door het neerschieten van de MH17. De andere lijken dichterbij te komen, doordat we beelden voorgeschoteld krijgen van diverse media. Slechts een handjevol mensen verkondigt zijn mening door te demonstreren. De rest houdt het letterlijk en figuurlijk voor gezien, zonder af te vinken.
Velen hebben al jaren de mond vol van ‘we moeten onze verantwoordelijkheid nemen’. Weinigen doen het. Dat zie je op alle gebieden. Politieke partijen krijgen soms met hangen en wurgen kandidaten voor gemeenteraadsverkiezingen. Op hogescholen is het lastig om studenten te vinden om in de medezeggenschapsraad zitting te nemen, terwijl er in de wandelgangen best wel geklaagd wordt.
Met het verschil tussen het salaris dat Geri Bonhof nu verdient en het nieuwe salarisplafond van 169 duizend euro voor de (semi)publieke sector per 1 januari 2015, kan je zeker drie Afrikaanse studenten een Engelstalige minor laten volgen inclusief een bedrag voor kost en inwoning. Is er iemand die protesteert? Er heerst wat dat betreft een ‘laissez faire-houding’ bij zowel de studenten als medewerkers van de HU. Ik vind Geri hartstikke aardig, maar ze verdient gewoon te veel.
