Vandaag een interview met docente Denise Hupkens in de Volkskrant met als kop 'Ik ben docent, geen vrijwilliger, dit is een vorm van uitbuiting'. Morgen krijgt Hupkens de uitslag van een zaak die zij drie jaar geleden begon tegen haar werkgever de Stichting Confessioneel Onderwijs Leiden (SCOL). Hupkens had uitgerekend dat ze haar werk niet kan doen in de haar toegewezen tijd, wat volgens SCOL wel kan. De stichting komt echter niet met een tegenberekening.
Volgens cijfers van TNO en het Centraal Bureau voor de Statistiek komen de meeste burn-outklachten voor in het onderwijs. In 2014 meldde de website van de Algemene Onderwijsbond dat het Nederlands onderwijs Europees kampioen is als het om werkdruk gaat. Niet iets om te vieren.
Hupkens is zeker niet de eerste die klaagt over te hoge werkdruk in het onderwijs, het is wel uitzonderlijk dat ze haar werkgever hiervoor aanklaagt. Want in het onderwijs wordt relatief weinig geageerd tegen de van hogerhand opgelegde regels. Schoolbesturen knikken bereidwillig en leidinggevenden doen het ermee. Waarom ook niet, met zo'n salaris? De teamleiders moeten creatief puzzelen en managen om de goede sfeer te bewaren, zodat de leerkrachten zonder morren onbetaald extra uren blijven draaien. Komt er ooit nog eens verbetering in?
