Ik ben ruim een week in Indonesië om namens de HU onze Engelstalige bachelor- en masteropleidingen te promoten. Dat gebeurt op drie 'fairs', georganiseerd door het Nuffic, voor studenten die geïnteresseerd zijn om in ons land te komen studeren, enkelen zelfs om hun PhD te halen. Aan het eind van de eerste dag in Yogyagarta heb ik geen stem meer over. Ruim 1400 studenten kwamen langs. Onze HU is de enige hogeschool, de rest zijn universiteiten.
Buiten onze landsgrenzen heten we HU University of Applied Sciences. Er is veel belangstelling voor onze science-vakken. Maar die geven we jammer genoeg niet in het Engels.
Men hikt erg tegen de kosten aan. De eerste vraag is vaak: "Kan ik een full scholarship krijgen?". En dat is niet het geval. Elke student uit Indonesië krijgt een reductie van 2000 euro, maar dan nog zijn we de duurste hogeschool van Nederland.
Heel aantrekkelijk voor hen is Utrecht. Dichtbij Amsterdam en andere grote steden, zelfs dichtbij andere landen. Het is een gezellige stad met veel studenten en de universiteit is dichtbij het centrum. De doelstelling om meer dan 50 namen en e-mail adressen te scoren wordt ruim overschreden. In de volgende plaats, waar ik vanmiddag ben aangekomen, Bandung, verwacht men een soortgelijke opkomst. Ik ben benieuwd of we de komende jaren wat meer Javaanse gezichten op de FEM en FCJ gaan tegenkomen.
