Ron Oostdam, hoogleraar Onderwijsleerprocessen aan de Universiteit van Amsterdam en ook verbonden aan de HvA, doet onderzoek naar beter onderwijs en komt als zovelen tot de conclusie dat cijfers niet zaligmakend zijn. In Het Parool legt hij het verschil uit tussen een summatieve evaluatie (het geven van een cijfer) en formatieve evaluaties, waarbij niet alleen beoordeeld wordt, maar ook uitgelegd wordt wat goed en fout is gedaan, zodat de leerling of student ervan leert.
De Citotoets was ooit om te helpen bij het geven van een advies, maar is een beoordelingscriterium geworden voor leerlingen en scholen. Oostdam zegt dat in Nederland te veel nadruk ligt op cognitieve prestaties. Als een paar hoogleraren dit beweren, zie je grote groepen meteen weer honderdtachtig graden draaien (kantelmoment?) en is een beetje stampwerk en leren weer uit den boze.
Volgens Oostdam verschraalt het onderwijs en zeggen toetsen lang niet alles over de kwaliteit van het onderwijs. Maar de HU is al een paar jaar bezig toetsen juist als uitgangspunt te nemen van alles wat onderwezen wordt. Veel docenten hebben of nemen de tijd niet om goeie feedback te geven, als de cijfers maar op tijd ingeleverd zijn. Want dat is wat de leidinggevenden willen en wat de HU-beleidsmakers hebben opgeschreven.
